Czy przy opiniowaniu przez radę miejską propozycji Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska terenu Natura 2000 na terenie miasta, prezydent miasta ma obowiązek informować i konsultować propozycję z właścicielami terenu proponowanego do objęcia Naturą 2000? Czy ma taki obowiązek na późniejszych etapach? Jakie prawa przysługują właścicielom prywatnym i innym w procedurze wyznaczania obiektu jako obszar Natura 2000?
Prezydent miasta nie musi konsultować opinii rady miasta w przedmiocie wyznaczenia obszaru Natura 2000 z mieszkańcami miasta. Natomiast może w sposób zwyczajowy (np. na tablicy ogłoszeń w urzędzie) poinformować o procesie legislacyjnym związanym z wyznaczeniem granic obszaru Natura 2000, gdyż każdy z zainteresowanych podmiotów może składać wnioski i opinie w kwestii wyznaczenia granic. Wnioski i opinie muszą zawierać treści merytoryczne poparte dowodami naukowymi, a ponadto muszą one mieć znaczenie dla wyznaczenia granic. Wnioski i opinie natury społecznej czy gospodarczej nie są brane pod uwagę. Zatem właścicielom prywatnym i innym podmiotom zainteresowanym nie przysługują uprawnienia do zaskarżenia opinii rady miasta wydanej w procedurze wyznaczania obszaru Natura 2000. W procesie legislacyjnym podmiotom tym nie przysługuje status strony.
Przewidziany jest natomiast udział społeczeństwa przy uchwalaniu Planu Zadań Ochronnych oraz Planu Ochrony dla wyznaczonego obszaru Natura 2000 oraz realizacji przedsięwzięć, które mają lub mogą mieć wpływ na obszar Natura 2000. Zasady udziału społeczeństwa w powyższych procedurach określa Działu III ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. Nr 199, poz. 1227) - dalej u.o.o.ś.
Tryb wyznaczania obszarów Natura 2000 i zasady ich funkcjonowania ustalone są w dyrektywie Rady (EWG) Nr 92/43 z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. Urz. UE L 206 z 22.07.1992, s. 7) - dalej tzw. dyrektywa siedliskowa. Ponadto proces legislacyjny związany z wyznaczeniem obszaru Natura 2000 wskazany jest w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.) – dalej u.o.p.
Ani u.o.p. ani u.o.o.ś. nie przewidują procedury udziału społeczeństwa w rozumieniu indywidualnych możliwości zaskarżenia propozycji GDOŚ czy opinii rady miasta (gminy) w przedmiocie wyznaczenia granic obszaru Natura 2000, poza możliwością składania wniosków i wyrażania opinii merytorycznych na różnych etapach wyznaczania granic. Gdyby takie wnioski i opinie zostały przedstawione radzie miasta, ta może je uwzględnić i uznać, że są one zasadne, sporządzając opinię w procesie uzgodnieniowym. Natomiast czym innym są możliwości korzystania z procedur określonych w u.o.o.ś. na etapie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Jeśli w takim postępowaniu zostanie wyznaczona strona w rozumieniu art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) to korzysta ona w pełni z przysługujących jej praw w odniesieniu do możliwości zaskarżenia postanowień i decyzji. Społeczeństwo nie występuje w charakterze strony, gdyż stroną może być osoba fizyczna, osoba prawna, a gdy chodzi o państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne - również jednostki nie posiadające osobowości prawnej.
Prezydent miasta nie musi konsultować opinii rady miasta w przedmiocie wyznaczenia obszaru Natura 2000 z mieszkańcami miasta. Natomiast może w sposób zwyczajowy (np. na tablicy ogłoszeń w urzędzie) poinformować o procesie legislacyjnym związanym z wyznaczeniem granic obszaru Natura 2000, gdyż każdy z zainteresowanych podmiotów może składać wnioski i opinie w kwestii wyznaczenia granic. Wnioski i opinie muszą zawierać treści merytoryczne poparte dowodami naukowymi, a ponadto muszą one mieć znaczenie dla wyznaczenia granic. Wnioski i opinie natury społecznej czy gospodarczej nie są brane pod uwagę. Zatem właścicielom prywatnym i innym podmiotom zainteresowanym nie przysługują uprawnienia do zaskarżenia opinii rady miasta wydanej w procedurze wyznaczania obszaru Natura 2000. W procesie legislacyjnym podmiotom tym nie przysługuje status strony.
Przewidziany jest natomiast udział społeczeństwa przy uchwalaniu Planu Zadań Ochronnych oraz Planu Ochrony dla wyznaczonego obszaru Natura 2000 oraz realizacji przedsięwzięć, które mają lub mogą mieć wpływ na obszar Natura 2000. Zasady udziału społeczeństwa w powyższych procedurach określa Działu III ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. Nr 199, poz. 1227) - dalej u.o.o.ś.
Tryb wyznaczania obszarów Natura 2000 i zasady ich funkcjonowania ustalone są w dyrektywie Rady (EWG) Nr 92/43 z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. Urz. UE L 206 z 22.07.1992, s. 7) - dalej tzw. dyrektywa siedliskowa. Ponadto proces legislacyjny związany z wyznaczeniem obszaru Natura 2000 wskazany jest w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.) – dalej u.o.p.
Ani u.o.p. ani u.o.o.ś. nie przewidują procedury udziału społeczeństwa w rozumieniu indywidualnych możliwości zaskarżenia propozycji GDOŚ czy opinii rady miasta (gminy) w przedmiocie wyznaczenia granic obszaru Natura 2000, poza możliwością składania wniosków i wyrażania opinii merytorycznych na różnych etapach wyznaczania granic. Gdyby takie wnioski i opinie zostały przedstawione radzie miasta, ta może je uwzględnić i uznać, że są one zasadne, sporządzając opinię w procesie uzgodnieniowym. Natomiast czym innym są możliwości korzystania z procedur określonych w u.o.o.ś. na etapie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Jeśli w takim postępowaniu zostanie wyznaczona strona w rozumieniu art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) to korzysta ona w pełni z przysługujących jej praw w odniesieniu do możliwości zaskarżenia postanowień i decyzji. Społeczeństwo nie występuje w charakterze strony, gdyż stroną może być osoba fizyczna, osoba prawna, a gdy chodzi o państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne - również jednostki nie posiadające osobowości prawnej.